Vanuit de Mama Company wordt mij geen enkele restrictie opgelegd, maar waarom ik het in m’n kop heb gehaald om deze week over religie te schrijven???? Joost*/Allah*/God* moge het weten…. (streep door wat niet van toepassing is). Geen nieuwsbericht zonder ‘radicalisering’, wellicht is dat de inspiratie.
Ik ben katholiek opgevoed, er werd bij ons thuis voor het eten gebeden en we bezochten regelmatig de kerk. Onze lagere school lag vlak naast een “school zonder bijbel” en ik herinner me nog wat ik als 6-jarige dacht als we werden nageroepen: “Katholieken, stinkfabrieken!” Ik wist toen al dat mijn ouders katholiek waren, ik niet. De gebeden voelden als opgedreunde versjes zonder inhoud. De bezoeken aan de kerk als verplichting naar mijn ouders. Hoe lief en hartelijk iedereen ook was! Ik zou daar een andere invulling voor gaan zoeken.
De essentie van het geloof, zoals het me is bijgebracht vind ik nog steeds prachtig. Liefde, respect, iets voor een ander over hebben, daar zit de kracht. Egoïsme en individualisme kunnen je eenzaam, verdrietig en zwak maken.
Onze juf op school opende mijn ogen met haar vrije vertaling van woord en geschrift. Tot groot ongenoegen van een paar fanatieke katholieke ouders, legde ze ooit uit dat Lazarus misschien niet eens écht dood was geweest, toen Jesus hem had laten opstaan uit die dood. Het zou best zo kunnen zijn dat hij ontzettend ziek was. Dat men alle hoop had opgegeven, maar dat zijn geloof in God zo groot was, dat hij de kracht vond om zijn koorts te overwinnen. En dat het dus helemaal niet gaat om wat Jesus wel of niet had gedaan, of wat daarover was opgeschreven in de bijbel. Het ging om de boodschap van liefde, hoop en saamhorigheid die onze innerlijke kracht versterkt. En daar kunnen we ook nu nog iets mee. Voor onszelf en voor alle mensen om ons heen.
In deze tijd van radicalisering voel ik me gesterkt door dát geloof. Iedereen mag het zijne of hare denken hoor. Respect. Maar het gaat niet om de woorden, het is de boodschap. En die hoeft van mij niet in een kerk of moskee, maar het mag wel.
Van de week stuitte ik op het antwoord op radicalisering. Ontstaan vanuit de behoefte om in het onderwijs meerdere kanten van de evolutieleer te belichten werd ruim 10 jaar geleden in de USA een nieuw kerkgenootschap opgericht, met een afdeling in Nederland. The Church of the Flying Spaghetti Monster, een parodie op de gevestigde orde. Met, voor wie tussen de regels doorleest, een stuk oprechte diepgang. Het pasta-farianisme wordt gepredikt, men vecht voor het vergiet als religieus hoofddeksel en de 10 geboden hebben plaats gemaakt voor 8 “Liever Nietjes”.
Check www.kerkvanhetvliegendspaghettimonster.nl Ik zeg: Dat vraagt om sponsoring door onze vrienden van Bertolli!
Vreemd genoeg is het niet alleen hilarisch leesgenot, het zet je ook nog aan het denken over het ridicule van radicalisering. Mij in ieder geval wel!
Manon
Het bericht Manon Thomas: Bertolli Kruistocht verscheen eerst op De Mama Company.